رز سانگ

زگیل تناسلی شایع‌ترین عفونت ویروسی است که از راه رابطه جنسی منتقل می‌شود و عامل آن ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) است که حین تماس جنسی منتقل می‌شود.

با مطالعه این مقاله می‌توانید اطلاعات خود را در زمینه علائم زگیل تناسلی افزایش دهید، با روش‌های درمان عفونت HPV و همچنین جلوگیری از ابتلا به آن آشنا شوید.

اگر زگیل تناسلی درمان نشود، بزرگ می‌شود یا تعداد آن افزایش می‌یابد. زگیل تناسلی معمولاً بی‌خطر است و حتی اگر درمان نشود آسیبی به سلامتی نمی‌زند، اما تحمل آن ناراحت کننده است و ظاهر نا‌زیبایی دارد. با درمان کردن زگیل احتمال سرایت آن به دیگران کاهش می‌یابد.
 

علل زگیل تناسلی

چنانچه ویروس پاپیلوم انسانی (HPV ) پوست ناحیه تناسلی و مقعد را عفونی کند، زگیل تناسلی ایجاد می‌شود. زگیلهای تناسلی از شایعترین عفونتهای آمیزشی به شمار میروند. بیش از صد نوع ویروس پاپیلوم وجود دارد که هر یک بخش‌های مختلفی از بدن مانند دست و پا را درگیر می‌کند. حدود سی نوع ویروس پاپیلوم داخل و اطراف ناحیه تناسلی و مقعد وجود دارد، اما عامل ایجاد زگیل تناسلی فقط دو ویروس نوع ششم و یازدهم است.

انتقال زگیل تناسلی

ویروس پاپیلوم یعنی عامل ایجاد زگیل تناسلی به راحتی از راه رابطه جنسی منتقل می‌شود. هم بانوان و هم آقایان می‌توانند حامل این ویروس و منتقل کننده آن باشند.

ویروس پاپیلوم انسانی از راه تماس پوستی سرایت می‌یابد، بنابراین با تماس نزدیک ناحیه تناسلی نیز منتقل می‌شود و انتقال آن لزوماً منوط به رابطه جنسی دخولی واژینال یا مقعدی نیست.
اگر از کاندوم استفاده شود، ویروس منتقل نمی‌شود، اما ممکن است کاندوم تمام ناحیه تناسلی را نپوشاند و پوست ناحیه تناسلی بدون پوشش عفونی شود.
ویروس پاپیلوم عموماً هنگام وجود داشتن زگیل منتقل می‌شود، اما احتمال سرایت آن پس از از بین رفتن زگیل نیز وجود دارد.
به ندرت پیش می‌آید که در اثر سکس دهانی زگیل در دهان یا گلو یا روی لب‌ها ایجاد شود.
زگیل بدون رابطه جنسی مقعدی از ناحیه تناسلی به ناحیه اطراف مقعد منتقل می‌شود.
احتمال دارد که زگیل تناسلی هنگام زایمان از مادر به نوزاد منتقل شود، البته این اتفاق به ندرت رخ می‌دهد.
زگیل تناسلی از راه بوسیدن، در آغوش گرفتن، استفاده اشتراکی از حوله یا حمام، شنا در استخر عمومی، صندلی توالت، لیوان، بشقاب یا دیگر وسایل غذاخوری مشترک منتقل نمی‌شود.

نشانه‌ها و علائم

اکثر بیماران مبتلا به عفونت HPV دچار زگیل تناسلی نمی‌شوند و ویروس به خودی خود از بین می‌رود. به این ترتیب ممکن است شما یا همسرتان هیچ گاه متوجه این عفونت ویروسی نشوید.
ایجاد شدن زگیل پس از تماس داشتن با ویروس از سه تا چند هفته یا حتی چند سال طول می‌کشد. ممکن است برآمدگی‌ها یا زائده‌های گوشتی کوچک یا تغییرات پوستی داخل یا روی ناحیه تناسلی یا مقعدی به چشم بخورد. زگیل تناسلی معمولاً بدون درد است، اما گاهی خارش دارد و ایجاد التهاب می‌کند.

چگونگی اطلاع از وجود ویروس و زگیل تناسلی

یگانه روش اطمینان از وجود عفونت ویروسی و زگیل تناسلی این است که پزشک زگیل را ببیند و عفونت را تایید کند. بنابراین حتی اگر خودتان یا همسرتان از وجود زگیل تناسلی مطمئن هستید، باز هم توصیه می‌کنیم که برای تایید تشخیص به پزشک مراجعه کنید.
حتی اگر همسرتان زگیل تناسلی نداشته باشد، باز هم احتمال دارد که شما با زگیل مواجه شوید. احتمال انتقال هم‌زمان بیش از یک عفونت منتقله جنسی وجود دارد. توصیه می‌کنیم در شرایط زیر برای بررسی وجود عفونت به متخصص مراجعه کنید:

بروز علائم یا مشکوک شدن به آنها در خودتان یا همسرتان
چنانچه خودتان یا همسرتان رابطه جنسی محافظت نشده داشته‌اید.
ابتلا به نوع دیگری از عفونت‌های قابل انتقال از راه رابطه جنسی
باردار بودن یا قصد بارداری داشتن

تشخیص

پزشک معمولاً زگیل تناسلی را با دیدن آن تشخیص می‌دهد و برای بررسی دقیق آن از ذره بین استفاده می‌کند.

ممکن است معاینه داخلی واژن یا مقعد برای بررسی وجود زگیل‌های داخلی انجام شود.
به ندرت لازم می‌شود تا برای معاینه دقیق‌تر زگیل از آن نمونه برداری شود. در صورت لزوم و با توجه به ناحیه نمونه برداری بی‌حسی موضعی اعمال می‌شود.
آزمایش‌های جدیدی برای جستجوی گونه‌های معینی از ویروس‌ها ابداع شده است، اما این آزمایش‌ها به طور معمول برای تشخیص زگیل تناسلی انجام نمی‌شود.
آزمایش خون برای تشخیص ویروس زگیل تناسلی انجام نمی‌شود.

درمان زگیل تناسلی

درمان زگیل تناسلی به شکل زگیل، تعداد و محل آنها بستگی دارد.
هدف درمان برداشتن زگیل مشخص است. میزان تاثیرگذاری و موفقیت درمان متغیر است و به اندازه و نوع زگیل، روش درمان و واکنش سیستم ایمنی در مقابله با ویروس بستگی دارد.
برخی بیماران نیازی به درمان ندارند یا خود ترجیح می‌دهند که تحت درمان قرار نگیرند. بااین حال اکثر زگیل‌ها پس از شروع درمان به سرعت از بین می‌روند. زگیل تناسلی عامل ویروسی دارد و باکتری منشأ آن نیست، بنابراین آنتی بیوتیک کاربردی در درمان آن ندارد.
روش‌های درمان زگیل تناسلی به شرح زیر است:

استعمال پماد یا مایع روی زگیل به مدت چند روز در هفته. بیمار معمولاً خود این کار را در خانه انجام می‌دهد. طول دوره این درمان موضعی چند هفته است.
کرایوتراپی: زگیل تناسلی هر یک تا دو هفته یک بار با نیتروژن مایع فریز یا منجمد می‌شود
گرما (الکتروکوتری) یا سوزاندن زگیل: این درمان به بی‌حسی موضعی نیاز دارد
درمان با لیزر: این روش تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود.
جراحی: ناحیه درمان قبل از شروع جراحی بی‌حس می‌شود

زگیل تناسلی برخی بیماران به سرعت محو می‌شود، اما بعضی زگیل‌ها مقاوم است و باید درمان چند بار تکرار شود تا بتوان زگیل را از بین برد. به علاوه تاثیرگذاری درمان گاهی زمان‌بر است و باید صبر داشت.
شواهد بیانگر این نکته است که سیگاری‌ها به خوبی غیرسیگاری‌ها به درمان واکنش نشان نمی‌دهند. اگر درمان اول موفقیت آمیز نباشد، درمان دیگری یا ترکیبی از درمان‌ها امتحان می‌شود. احتمال عود کردن زگیل نیز وجود دارد.

استفاده از صابون عطری، روغن حمام، کف حمام، کرم و لوسیون تا زمان اتمام درمان ممنوع است، چون این فراورده‌ها پوست را تحریک می‌کنند.
بیمار موظف است پزشک را از باردار بودن یا احتمال بارداری خود مطلع کند، چون حاملگی بر انتخاب نوع درمان اثر می‌گذارد.
فراورده‌های مخصوص درمان زگیل که در داروخانه‌ها به فروش می‌رسد برای زگیل تناسلی مناسب نیست.

پیشگیری از زگیل تناسلی

احتمال دارد که زگیل تناسلی یا دیگر عفونت‌های منتقله جنسی از راه برقراری رابطه جنسی با فردی منتقل می‌شود که به عفونت مبتلا است، اما هیچ علائمی ندارد.
با رعایت توصیه‌های متخصص می‌توان از ایجاد زگیل تناسلی و اکثر عفونت‌های قابل انتقال از راه رابطه جنسی مانند HIV، کلامیدیا و سوزاک جلوگیری کرد. همچنین اگر به این گروه از عفونت‌ها مبتلا باشید، این توصیه‌ها از سرایت عفونت به همسرتان جلوگیری می‌کند

منبع : درمان زگیل تناسلی مردان

منبع : درمان زگیل تناسلی مردان