رز سانگ

بیماری نقرس چیست؟

 

نقرس نوعی بیماری التهابی است که به علت تجمع و رسوب اسید اوریک در بافت های بدن و بخصوص در مفاصل ایجاد می شود. نقرس یک شکل دردناک آرتروز (ورم مفاصل) است که گاهی اوقات به این شرایط التهاب مفصل نقرسی نیز گفته می شود.

رایج ترین محل تشکیل نقرس در افراد در بخش کروی انگشت شست بزرگ پا است؛ با این وجود مفاصل پا، قوزک، زانو، دست ها و آرنج نیز می توانند تحت تاثیر این مشکل قرار گیرند. در هر حال وارد شدن آسیب به خاطر بیماری نقرس به بیش از یک یا دو مفصل بدن بطور همزمان شرایطی غیر عادی و نادر محسوب می شود.

بیماری نقرس چه کسانی را گرفتار می کند؟

شیوع بیماری نقرس در زنان 9 برابر مردان است. ابتلای مردان بیشتر بعد از دوره بلوغ بوده و بیشترین ابتلا در سنین بالاتر از 75 سال می باشد. در زنان حملات نقرس بیشتر بعد از یائسگی ایجاد می شود.

لازم به ذکر است که به دلیل جنبه های وراثتی نقرص، اگر والدین مبتلا به نقرس باشند، احتمال ابتلا به نقرس در فرزندان آنها 20 درصد خواهد بود.

علت و دلایل بیماری نقرس:

بیماری نقرس در نتیجه افزایش سطح اسید اوریک در خون ایجاد می شود. اسید اوریک بطور طبیعی در بدن انسان تولید می شود. در حالت عادی این ماده در خون حل نمی شود و کلیه ها آن را به عنوان بخشی از اجزای اوره از بدن دفع می کند.

دفع کمتر از حد لازم یا تولید بیش از حد اسید اوریک در بدن می تواند باعث شود سطح این ماده در خون انسان افزایش پیدا کند. هنگامی که این شرایط مشاهده شود، امکان تشکیل و تجمع کریستال های اسید اوریک در مفاصل افزایش پیدا می کند و این شرایط باعث ابتلای فرد به نقرس می شود. به هر حال، همه افرادی که با افزایش سطح اسیداوریک در بدن خود مواجه می شوند، به بیماری نقرص مبتلا نمی گردند.

در عمل فاکتورهای ریسک متعدد می تواند با ابتلای فرد به بیماری نقرس ارتباط داشته باشند که این موارد به شرح زیر هستند:

◊ چاقی

◊ جذب بالای الکل

◊ مسائل ژنتیکی

◊ جذب بالای مواد غذایی که دارای سطح بالای پورین هستند (برای مثال بعضی از غذاهای دریایی و بعضی از انواع گوشت ها)

◊ مصرف داروهای خاص مثل دیورتیک (قرص های سیال)

◊ وارد شدن آسیب به یک مفصل

◊ ابتلا به بیماری های کلیه به صورت مزمن

علایم بیماری نقرس:

نشانه های و علایم بیماری نقرس تقریبا شدید بوده و معمولا ناگهانی و در شب اتفاق می‌افتند، علائم بیماری نقرس شامل:

♦ درد شدید مفاصل. بیماری نقرس معمولا انگشت شست پا را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما ممکن است در مفاصل دیگر از جمله مفاصل پا، زانو، آرنج و یا دستهایتان هم رخ دهد. درد ایجاد شده توسط نقرص معمولا در 12 تا 24 ساعت اولیه در بیشترین حد خود است.

♦ باقی ماندن درد مفاصل. بعد از فارام شدن درد شدید اولیه، بعضی از مفاصل ممکن است از چند روز تا چند هفته ملتهب و دردناک باشند. هرچه این بحملات این بیماری قدیمی تر شود، درد آن بیشتر باقی می‌ماند.

♦ التهاب و سرخی. مفصل و یا مفاصل مبتلا متورم، حساس و قرمز می‌شوند.

عوارض ابتلا به نقرس
افرادی که مبتلا به بیماری نقرس هستند، در خطر ابتلا به بیماریهای شدیدتر ازجمله:

• نقرس پیشرفته. نقرس درمان نشده می‌تواند باعث انباشته شدن کریستال‌های اسید اوریک زیر پوست و در گره‌هایی که به آن ها توفی (TOE-fi) می‌گویند، شود. توفی می‌تواند در نواحی مختلفی همچون انگشتان، دستها، پا، آرنج و یا تاندون آشیل بوجود آید. هرچند که توفی معمولا دردناک نیست اما هنگام حملات نقرسی می‌تواند حساس و متورم شود.

• سنگ کلیه. کریستالهای اورات ممکن است در دستگاه ادراری افراد مبتلا به نقرس جمع شده و باعث بوجود آمدن سنگ کلیه شود. البته داروهایی برای کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه وجود دارد.

تشخیص بیماری نقرس:
روش های تشخیص بیماری نقرس می تواند شامل چند مورد یا تمام روش های زیر باشد:

ο معاینه فیزیکی:

پزشک می تواند با بررسی مفصل آسیب دیده بیمار و توجه به ورم و التهاب ایجاد شده، نقاط دردناک و دامنه حرکتی مفصل بیمار ابتلا به نقرس را تشخیص دهد.

ο آزمایش های پزشکی:

آزمایش خون می تواند مشکلات غده تیروئید یا پارا تیروئید شما و نیز عدم توازن احتمالی مواد معدنی را در ارتباط با ابتلا به بیماری نقرس مشخص کند. پزشک همچنین می تواند از یک سوزن برای نمونه گیری از مایع درون مفصل آسیب دیده استفاده کند. در ادامه وجود کریستال های اسید اوریک در این مایع در آزمایشگاه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

ο عکس برداری:

عکس برداری رادیولوژی از مفصل آسیب دیده می تواند شواهد مربوط به آسیب دیدگی مفصل را به همراه تجمع کریستال در غضروف آن مشخص کند.

درمان بیماری نقرس:
درمان نقرس معمولا شامل استفاده از دارو می‌شود. داروهای درمان نقرس می‌توانند برای درمان حملات بیماری و پیشگیری از بازگشت حملات نقرسی و یا برای کاهش عوارض بیماری مانند توفی یا سنگ کلیه تجویز شوند.

داروهای درمان نقرس:

داروهایی که برای درمان بیماری نقرس استفاده می‌شوند، شامل:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). شامل داروهایی همچون ایبوبروفن، ناپروکسن و یا داروهای قوی تر که برای دریافت آنها نیاز به نسخه پزشک است همچون، ایندومتاسین (Indocin) می‌شوند، که برای کاهش التهاب و درد استفاده می‌شوند.

* کلشی سین (Colchicine). اگر داروهای NSAIDs برای شما قابل تجویز نباشد، پزشک از این مسکن کلشی سین برای شما استفاده می‌کند.

*کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids). پزشکان ممکن است از داروهای کورتیکواستروئید برای کاهش درد و التهاب بیماری نقرس استفاده کند، این داروها در دوشکل خوردنی و تزریقی تجویز می‌شوند، از عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها می‌توان به:

– نازک شدن استخوان ها

– درمان دیر و ضعیف زخم ها

– کاهش قدرت مبارزه با عفونت

برای کاهش این عوارض پزشکتان سعی می‌کند، کم ترین میزانی که برای شما کفایت می‌کند، از این داروها تجویز کند.

داروهایی برای پیشگیری از بیماری نقرس:

درصورتی که شما تنها چندبار در سال دچار حملات نقرس می‌شوید و یا اینکه حملاتتان پی در پی نبوده اما دردناک‌اند، پزشکتان ممکن است داروهایی برای کاهش خطر ابتلا به نقرص و عوارض نقرس برای شما تجویز کند، این داروها شامل:

– داروهایی که جلوی تولید اسید اوریک را می‌گیرند.

– داروهایی که دفع اسید اوریک را بهبود و افزایش می‌بخشند.

درمان خانگی نقرس:

هرچند که درمان دارویی نقرس از همه انواع درمان ها موثرتر است، با اینحال دستورالعمل‌های زیر که توسط انجمن رژیم غذایی آمریکا (ADA) برای زمانی که تحت حملات نقرس هستید، توصیه شده است، نیز می‌تواند مفید باشد.

♠ حدود 2 تا 4 لیتر مایعاتی که حداقل نصف آن آب است، مصرف کنید.

♠ از مصرف الکل خودداری کنید.

♠ مصرف معتدل پروتئین، بخصوص از منابع سالم همچون، لبینیات کم چرب و یا بدون چربی، تخم مرغ و کره بادام زمینی.

♠ مصرف روزانه گوشت قرمز، مرغ و ماهی را در اندازه 113 تا 170 گرم نگه دارید.

منبع:

بیماری نقرس چیست؟

بیماری نقرس چیست؟