رز سانگ

موارد مصرف و آثار درمانی:

درمان صرع پارشیال یا جنرالیزه، ابسنس، صرع میوکلونیک، تونیک کلونیک، آتونیک، میکس، انواع ساده و کمپلکس، صرع فوکال و جنرالیزه، نوع اولیه و ثانویه صرع جنرالیزه، اپیزود مانیک، بعضی سندرم های خاص – lenox Gastaut ، westو افسردگی همراه با مانیک و اختلالات دو قطبی، جایگزین لیتیم به ویژه در مواردی که بیمار 4 بار یا بیشتر در سال در معرض این بیماری بوده است.

راهنمائی های عمومی:

این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است؛ لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری ×نمائید.

قبل از مصرف این دارو در موارد زیر با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید:

در صورت سابقه حساسیت به این دارو

در صورت ابتلا به بیمارهای کبدی، کلیوی، اختلالات سیکل اوره، اختلالات میتوکندری

در صورت داشتن سن کمتر از دو سال

در صورت ابتلا به سرطان، بیماری های خونی، ایدز، سایتومگالو ویروس

در صورت ابتلا به مشکلات پانکراس، سطح پایین آلبومین، سطح گلایسین بالا در خون

در صورت فقدان آنزیم ارنیتین ترانس کاربامیلاز، مشکلات متابولیک مغزی

در صورت کما، سطح بالای آمونیاک یا گلوتامین، دمای پایین بدن، عقب ماندگی ذهنی، استفراغ های مکرر

درصورت سابقه مشکلات ذهنی، رفتاری، احساسی، خودکشی، افکار خودکشی، سوء مصرف الکل یا وابستگی به الکل

در صورت کاهش مصرف مایعات و غذا

در صورت تصمیم به جراحی

در صورت مصرف هرگونه داروی ضد تشنج دیگر

مصرف در دوران بارداری و شیردهی:

مصرف سدیم والپروات در گروه x قرار داشته و در 3 ماهه اول بارداری، باعث افزایش احتمال بروز نقص در لوله عصبی جنین می شود.

این دارو با غلظت های کم در شیر ترشح می شود. در نتیحه در زمان درمان با این دارو، تغذیه با شیر مادر توصیه نمی شود.

تجویز این دارو در دوران بارداری و شیر دهی با توجه به ارجحیت منافع بر عوارض احتمالی، فقط با صلاحدید پزشک متخصص مجاز می باشد.

هشدارها :
1 – جهت ادامه درمان و تغییر دوز دارو، حتما با پزشک خود مشورت نمایید.

2 – از قطع ناگهانی و کاهش دوز دارو به صورت خودسرانه خودداری کنید.

3 – از رانندگی و کار با تجهیزاتی که نیازمند هوشیاری کامل دارد تا کنترل قطعی صرع اجتناب نمایید.

4 – از نوشیدن الکل و سایر نوشیدنی ها و داروهای الکل دار و و سایر داروهای تضعیف کننده مغز و اعصاب (CNS)اجتناب کنید.

5 – به صورت نادر ممکن است با مصرف این دارو بیمار دچار افکار خودکشی گردد، بیمار و پرستاران بیمار بایستی از این موضوع آگاه باشند و به پزشک معالج اطلاع دهند تا رژیم درمانی کمکی در کنار این دارو قرار گیرد.

6 – در صورت ابتلا به بیماریهای کبدی و پانکراتیت پزشک را مطلع سازید.

7 – در صورت ابتلا به بیماری های خود ایمنی از جمله SLE، سیستمیک لوپوس اریتماتوز، پزشک خود را مطلع سازید.

مقدار و نحوه مصرف قرص رهاکین:

میزان دقیق دوز روزانه را پزشک معالج، بر اساس سن و وزن بیمار تعیین مینماید.

قرص را بطور کامل ببلعید و از خرد کردن، نصف کردن یا جویدن قرص خودداری کنید.

موارد منع مصرف:
بیماری کبدی فعال، سابقه بیماری کبدی شدید، به ویژه در بیماران کبدی به دلیل مصرف داروهای خاص، حساسیت به سدیم والپروات، پورفیری، افراد با نقص ژنتیکی نارسایی میتوکندری به دلیل جهش در ژن آنزیم پلیمراز میتوکندریایی POLG مثل سندرم Alpers-Huttenlocher و همچنین در کودکان زیر دو سال که مضنون به این نقص ژنتیکی میباشند.

عوارض جانبی قرص رهاکین:

هر دارویی به موازات اثرات مطلوب درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض نا خواسته نیز بشود؛ اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود، در صورت مشاهده پزشک خود را مطلع سازید: تهوع، نارسایی کبدی، لرزش و ترمور، گیجی، عدم توانایی در توجه کردن، هیپوناترمی، آنمی و ترومبوسیتوپنی، حساسیت های پوستی، افزایش وزن، ریزش مو به صورت موقتی ( رشد مو شش ماه بعد از توقف درمان با این دارو آغاز می شود)، دیس منوره، خونریزیهای عروقی، نیستاگموس، اختلالات حافظه و هایپرآمونمیا در برخی بیماران بیشتر گزارش شده اند.

مسمومیت: فرد مسموم را سریعا به اورژانس منتقل کنید.

علائم مسمومیت عبارتند از: تهوع، استفراغ، سرگیجه، نارسایی تنفسی ، کم شدن توان عضلانی و کم شدن رفلکس ها.

تداخل دارویی قرص رهاکین:

والپروات ممکن است اثر داروهای دیگر از جمله آنتی سایکوتیک ها، مهار کننده های MAO، ضد افسردگی ها، بنزودیازپین ها، وارفارین و داروهای دیگر ضد انعقاد کومارینی را افزایش دهد. لذا بیمار مرتبا باید مانیتورگردیده و دوز داروها تنظیم گردد.

والپروات غلظت سرمی فنوباربیتال، زیدوودین، پریمیدون و کاربامازپین را افزایش می دهد.

سدیم والپروات متابولیسم لاموتریژین را کاهش داده و باعث افزایش نیمه عمر آن می گردد.

سدیم والپروات کلیرانس فلبامات و تموزولومید را کاهش می دهد.

سدیم والپروات غلظت تام سرمی فنی توئین را کاهش داده، ولی فنی توئین آزاد را افزایش می دهد و ممکن است باعث افزایش علائم مسمومیت فنی توئین گردد.

داروهای ضد صرع القا کننده آنزیمی از جمله فنی توئین، فنوباربیتال و کاربامازپین، سطح خونی والپروات را کاهش می دهند.

فلبامات، کلیرانس والپروات را کاهش می دهد.

مفلوکین و کلروکین باعث افزایش متابولیسم والپروات میگردند. اریترومایسین و سایمتیدین باعث افزایش سطح پلاسمایی والپروات میشوند. آنتی بیوتیک های کارباپنمی همچون ایمی پنم ، پانی پنم و مروپنم باعث کاهش سطح خونی والپروات میگردند. کلستیرامین باعث کاهش جذب والپروات و ریفامپیسین باعث کاهش سطح خونی والپروات میگردند.

در صورت مصرف هر یک از داروهای فوق با پزشک خود مشورت نمایید.

شرایط نگهداری :
دارو را دور از نور و در دمای کمتر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری نمایید.

دارو را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.

بسته بندی:

شرکت داروسازی رها سدیم والپرات200 را با نام تجاری رهاکین ، به صورت قرص انتریک کوتد ودرون جعبه به همراه بروشور بسته بندی و به بازار عرضه می نماید.

منبع:قرص رهاکین 200 چیست؟

قرص رهاکین 200 چیست؟